Muziekweide

Boomsculpturist Hans Nijmeijer (1976) laat het hout zijn sculpturen bepalen. Geen boom is hetzelfde. Hij laat zich erdoor inspireren. Hij zegt: “de diversiteit der natuur ligt weerspiegeld in de houtnerf.”

In Muziekweide geeft Nijmeijer de stammen en takken een nieuwe functie. Het ensemble doet denken aan een grote xylofoon, al noemt Nijmeijer het zelf een ‘metallofoon’. Op het hout zijn klankkasten bevestigd. Daarop zitten een soort metalen knopen die bespeeld kunnen worden. Met gevonden takken of met je sleutels heb je een bereik van twee octaven. Met alle toevallige voorbijgangers is het mogelijk om samen muziek te maken.

In een stad waar ruim 800.000 mensen wonen en werken, leeft men vaak langs elkaar heen. En wanneer de stad groeit, met bewoners en bezoekers, lijken spontane ontmoetingen steeds minder vanzelfsprekend te gebeuren. Terwijl plekken die voor deze ontmoetingen tussen Amsterdammers zorgen juist essentieel zijn voor de stad. Dit werk is zo’n plek: Muziekweide zorgt voor verbinding tussen wildvreemden. Wat was de laatste keer dat jij samen met een onbekende  muziek hebt gemaakt?