onbekend
Een paar jaar nadat Ramses Shaffy in 2009 overleed, verscheen er op de muur van zijn verpleegtehuis een portret van hem als muurschildering. Zijn credo (‘Leef!’) ernaast geschilderd als boodschap aan alle Amsterdammers. “Mens durf te leven” roept Shaffy in een van zijn nummers. Het leven met beide handen aangrijpen, dat is waar hij voor stond.
De laatste jaren vervaagde de schildering, en het Stadscuratorium Amsterdam heeft samen met het Ramses Shaffy Fonds voor Jonge Kunstenaars de taak op zich genomen het beeld te herstellen. De anonieme kunstenaar is gevonden en heeft het werk gerestaureerd.
Net zoals de schildering vervaagde, zo vervaagt Ramses langzaam uit het beeld van Amsterdam. Op de hoek van de Roetersstraat en de Korte Klepelstraat zat Italiaans restaurant Torino gevestigd. Bij binnenkomst stond de vaste stoel van Ramses Shaffy nog prominent in het restaurant. Op het menu stond zijn favoriete gerecht, Pasta Ramses. Maar Torino is gesloten. De vaste stoel is verdwenen. Een verbinder en smaakmaker van de Jordaan, die veel heeft betekend voor Amsterdam en de Nederlandse smartlap. Hoe houd je iemands erfenis levend? Maar bovenal, hoe belangrijk zijn dit soort mensen voor een stad, of een buurt?
Een samenhorige buurt zoals de Jordaan verandert met de groei van de stad. Huurprijzen stijgen, een buurt wordt diverser, waardoor mensen op een andere manier samenkomen. Hebben inwoners nog behoefte aan verbinding? En hoe zorg je dat die blijft bestaan, tussen alle verschillende mensen, culturen en achtergronden?
Elke buurt heeft verbinders, zonder dat ze misschien weten dat ze dit zijn. Ramses bracht reuring, niet altijd positieve reuring. Hij was een dronkelap, vloog van hot naar her en kon nog weleens op straat staan schreeuwen. Maar hij danste ook door de straten, maakte met iedereen een praatje, en kon prachtig zingen. Amsterdam omarmde hem, en hij Amsterdam.
%202.png)
