Monument voor de te jong gevallen boom

Een stervende boom nieuw leven geven gebeurt vaak door ‘m om te zagen en te verwerken in iets anders. Kunstenaar André van der Linden fietste in 1971 langs een stervende iep op De Lairessestraat. Hij ging meteen aan de slag met beitel en verf. De politie was gauw ter plaatse en nam van der Linden mee naar het bureau. Hij pleegde geen strafbaar feit en vertelde dat hij de boom zo mooi vond en hem nieuw leven in wilde blazen. “Stuur maar een brief aan de burgemeester”, en zo geschiedde.

De iep was vergeven voor onderzoek aan de Universiteit van Amsterdam, maar er stond nog een stervende boom aan het Fredriksplein. Van der Linden kreeg deze toegewezen, en kreeg zelfs een jaarsalaris  betaald om ermee aan de slag te gaan.

Van der Linden trok veel bekijks met zijn operatie. Op zijn keukentrapje sneed hij alle takken af, maar liet een paar knoesten zitten. De ‘puisten’ noemde hij die. Van der Linden laat zelfgezegd “de invalide positie van de bomenstand” zien in ons land. De teloorgang van de natuur, die in de jaren 70 al ter discussie stond, wordt benadrukt  Tegenwoordig zijn we 85% van onze biodiversiteit verloren in Nederland.

De kunstenaar wilde het beeld nadrukkelijk af hebben op 1 mei, de Dag van de Arbeid. Hij zag het als een daad tegen De Nederlandsche Bank.

Het beeld is vaak beoordeeld om te worden verwijderd, maar de boomwortels gaan tot diep in de grond, en het beeld staat nog steeds. De voet van de boom fungeert als grafzerk. “Het is een dood stuk hout.” Van der Linden probeert ons wakker te schudden: deze boom is te jong gestorven. We moeten er met z’n alle voor zorgen dat dit niet vaker gebeurt.