Keienmonument

De Oostzanerdijk vormt de scheidslijn van Tuindorp Oostzaan en Molenwijk. In vroegere tijden zorgde deze dijk dat het water van het IJ niet het land ten noorden daarvan overspoelde. Toen tussen 1735 en 1745 de dijk werd versterkt door de toevoeging van een nieuwe helling werden daarop zware keien gelegd. Die moesten het golvende water breken. Alles wat zwaar genoeg was werd gebruikt: stukgeslagen hunebedden, oude bouwmaterialen en overig sloopwaar.

Met de aanleg van het Noordzeekanaal werd in 1872 het IJ afgesloten van de Zuiderzee. De dijk was daarmee niet meer onderhevig aan het getij. Door verdere inpoldering nam het belang van de dijk af, hij veranderde van een wakende dijk in een slapende dijk. Tegelijkertijd ontwikkelde de plek zich tot speelplaats van de lokale jeugd. De dijk en de keien werden een ontmoetingsplaats waar veel familiefoto’s zijn genomen. In de jaren ‘50 verdwenen de keien plotseling. De plek werd daarmee minder fotogeniek, maar veranderde wel in een populaire glijbaan als het sneeuwde.

In het kader van 100 jaar Tuindorp Oostzaan werd het initiatief genomen voor een monument dat de verhalen van vroeger vertelt aan de huidige, vaak nieuwe, bewoners. Serge Ligthart ontwierp het monument. Hij gebruikte stenen die overbleven na werkzaamheden aan de Markermeerdijk. Die keien werden in de 16e eeuw als ballast meegenomen door de lege schepen die uit de Oostzee terugkeerden en vormen nu een monument dat het verhaal van vroeger vertelt.

‍