IJzeren Stronken

Langs de Bosbaan, tussen de bomen, liggen de veertig ijzeren boomstronken van Adriaan Geuze, landschapsarchitect aan Harvard University.

In 1988 stonden deze stronken op het Carrascoplein, bij een spoorwegviaduct van station Sloterdijk. Geuze en zijn architectenbureau West 8 transformeerden deze vergeten stukken grond onder de viaducten. De ijzeren stronken vormden een knipoog naar het betonnen gebied, dit was namelijk ook een kunstmatig aangelegd landschap. Op sommige stronken zaten jaarringen. Die werden ‘s avonds geprojecteerd op de betonnen pilaren. Maar het gebied ging op de schop, en in 2006 kregen de stronken hun nieuwe bestemming in het Amsterdamse Bos.

Als je langs de Bosbaan loopt, zullen de kunstwerken je niet meteen opvallen. Ze zijn gemaakt voor een contrasterende omgeving en om een gebied meer veelzijdigheid te geven. Nu gaat het kunstwerk op in het Bos. Toch blijft het een knipoog, de kunstwerken lijken zich te willen verstoppen: ‘hiding in plain sight’. ‘s Avonds valt het werk meer op. Wanneer je naar het Bostheater loopt, wordt het pad door de stronken verlicht.

Het Amsterdamse Bos is net als Station Sloterdijk een kunstmatig aangelegd landschap. De stronken vulden de zogenaamde ‘loze’ ruimte onder het viaduct. Kunst is een belangrijke factor om een ruimte kleur te geven en te definiëren. Door (constante) verandering van onze omgeving (gebieden op de schop, herbestemming, re-interpretatie van ruimtes) speelt kunst in de openbare ruimte een steeds grotere rol.